Rozdział 4

- Naprawdę nie wiedziałaś, że studenci mogą wybierać się do Hogsmeade codziennie?- pytał James, gdy spacerowali z Samanthą po wiosce.

- Nie- odpowiedziała. - Czytałam, że to szkoła z tradycjami i takie tam..

- Owszem, w szkole mają więcej zasad, przyznaję...ale Uniwerek to zupełnie co innego.

- Podlega pod szkołę- zauważyła dziewczyna z przekorą.

- Ale nie jest jej częścią- odparł James z uśmiechem. - Tu są Trzy Miotły- wskazał jej drzwi. - Dasz się zaprosić na piwo kremowe?

- Z chęcią.

James już podchodził do drzwi i miał je uchylić, gdy ku ich zdziwieniu same się otworzyły, a pubu wyszła rozchichotana profesor transmutacji, Laura Grey, w towarzystwie Malfoy'a.

- Dzień dobry, Pani profesor.

- Dzień dobry, Panie profesorze.

- Dzień dobry- odpowiedziała Grey, a Malfoy tylko skinął głową w odpowiedzi, obdarowując przy tym Samanthę lodowatym spojrzeniem.

- Dziwna z nich para, co?- zauważył James, gdy siadali do stolika.

- Nie widziałam jej na ślubie Syriusza- odpowiedziała Samantha.

- Byłaś na ślubie Blacka i Abel?- jej towarzysz wydawał się być wyraźnie tym poruszony.

- Syriusz to mój bardzo daleki kuzyn..prawie nie miałam z nim kontaktu, dopóki nie spotkali się z ojcem w ministerstwie.

- Moment...Tom Whiskerd to Twój ojciec??

- Tak..

- Przecież on jest...Ministrem Magii na Ukrainie. Masz ukraińskie korzenie?

- Moja mam jest Ukrainką.

- To tam chodziłaś do szkoły?

- Ehm... nie - odpowiedziała niechętnie. - Ja uczyłam się w ministerstwie do 14 roku życia.

- A co się potem stało?

- Wysłano mnie do Akademii we Francji. Tam poznałam Clare i Nesce.

- Dlaczego nie wysłali Cie tam od razu?- zapytał. 

- Moja matka byłaby wtedy bardzo osamotniona. Potrzebowała sporo czasu by pozbierać się po czasach Voldemorta. Nie wiem, czy się nie orientujesz, co wtedy działo się na Ukrainie?

- Nie do końca..

- Spora część ministerstwa była pod zaklęciem Imperius. Mój ojciec działał w konspiracji, aż wreszcie go nakryli i musieliśmy się z matką ukrywać. Bez niego.

- Dlaczego bez niego??

- Zesłano go do Azkabanu.

- Przepraszam, nie powinienem pytać.

- W porządku- rozpogodziła się nagle Samantha. - Nikt wtedy nie miał lekko.

***

- Nesca! - oburzyła się Clara. - Wybij go sobie z głowy, on wyraźnie nie jest zainteresowany.

- Oj tam, to po prostu wyższy poziom wtajemniczenia- uśmiechnęła się figlarnie dziewczyna- jeszcze zobaczysz, że będzie tańczył jak mu zagram.

- Akurat... Ciekawe jak tam Sam na randce?

- Pewnie już trzepoce swymi rzęsami na prawo i lewo, jak to ma w zwyczaju ;P

- Dobra dobra, Ty zawsze bawisz się włosami...

- Bo to działa! A propos, musimy znaleźć jakiś sposób na Ciebie...

- Nie dziękuję!

- Ha ha, liczysz na to, że Drakuś się koło Ciebie zakręci?

- No wiesz Ty co? To NAUCZYCIEL.

- Też mi problem... Dobra, za tydzień jest impreza w Pokoju Życzeń. Będzie mnóstwo targetów. Zrobimy Cię na bóstwo, wybierzemy lovelasa i zakręcimy się :p

- Dzięki, ale nie wybieram się..

- NIe ma nawet takiej opcji!

***

Nazajutrz.

- Syriusz! Na litość Boską co Ty wyprawiasz!- krzyczała Sara na swojego męża, który latał na miotle wzdłuż klatki schodowej...

- Zwariowałeś? Niedługo jedziemy do naszej posiadłości w Hogsmeade, tam sobie polatasz..

- Spokojnie kochaniu, uspokój się- mężczyzna z zawadiackim uśmiechem zszedł z miotły i pocałował żonę w czoło. Ona odwróciła się na pięcie i weszła do kuchni. Syriusz objął ją z tyłu i pocałował czule w policzek..

- No już... nie gniewaj się na mnie- szepnął jej do ucha i odwrócił w swoją stronę by złożyć najczulszy pocałunek, na jaki było go stać...- hmm, może popracujemy nad jakimś maleństwem...

Sara już miała odpowiedzieć, ale w kominku pojawiła się czyjaś twarz...

- Draco! Ale mnie przestraszyłeś...

- No no, masz wyczucie, nie powiem...

- Przepraszam, że tak nagle się tutaj pojawiłem, ale obawiam się, że mamy problem- przyznał ze zbolałą miną...

- Siadaj- Syriusz wskazał mu miejsce przy stole. 

- Może napijesz się czegoś?- zapytała Sara...

- Siostra, usiądź, proszę Cię..

Sara posłuchała Dracona.

- Powiedzcie mi...moglibyście wezwać tutaj jeszcze Harry'ego?

- Harry'ego?- zdziwił się Syriusz i spojrzał w stronę Sary...

- Bez powodu bym o to nie prosił, to jest poważne..

- Już wysyłam mu patronus- powiedziała Sara.

Po 5 minutach w kuchni pojawił się Potter.

- Cześć- przywitał się.- Co się stało?- zapytał, siadając przy stole.

- Nie obraź się za to pytanie- zaczął Malfoy...- ale...nie boli Cię ostatnio blizna?

Wszyscy pozostali spojrzeli na siebie ze zdziwieniem...

- Nie- odpowiedział.- Od dziesięciu lat ani razu. Poza tym nie jestem już Horkruksem więc...

- Więc istnieje możliwość, że nawet gdyby Voldemort żył, nie odczułbyś tego?

- Myślę, że to prawdopodobne...

- Bo widzisz...

Draco odsłonił swe lewe przedramię...

- U mnie jest trochę inaczej...

Sara wydała okrzyk przerażenia.

***

MMMM!

Tęskniłam za pisaniem, oj tęskniłam :*